Istoričari smatraju da je tokom poznate istorije pod Beogradom vođeno 115 ratova u kojima je 44 puta bio rušen. Zato i ne čudi da je jedna od najznačajnijih i najvećih bitaka Drugog svetskog rata na prostoru bivše Jugoslavije i Balkana bila Beogradska operacija ili Beogradska ofanziva. Ovom bitkom, okupator je proteran na udaljenost sa koje nije mogao da gađa Beograd artiljerijskim oružjem. Zahvaljujući ovoj bici, 20. oktobara 1944. godine Beograd je oslobođen nakon 1287 dana nemačke okupacije.

Situacija neposredno pre operacije

Srbija je oduvek zauzimala važan strateški položaj, od ključne važnosti za ceo Balkan, kako sa vojnog i političkog stanovišta, tako i sa stanovišta infrastrukture. Najvažnije saobraćajnice koje povezuju Balkan sa ostatkom Evrope prolaze upravo dolinama naših reka. Tokom ratnih godina, iz tog razloga u Beogradu je bio smešten nemački štab Komande jugoistoka. Pod njegovom komandom nalazile su se dve velike operativne formacije - nemačka Druga oklopna armija  i Armijska grupa E u Grčkoj, koje su brojale preko 600.000 vojnika. Takođe, pod njenom komandom nalazile su se i trupe generala Felbera u Srbiji.

U završnim mesecima pripreme za oslobođenje, oslobodilačke snage okupljene u Narodno oslobodilačkoj vojsci Jugoslavije, u Srbiji su na raspolaganju imale 5 divizija i veći broj samostalnih brigada i partizanskih odreda. Za razliku od nemačkih snaga, radilo se uglavnom o novoformiranim jedinicama dobrovoljaca, koje nisu imale dovoljno vojnika, sa skromnom opremom i nedovoljnim brojem iskusnih boraca. Kako bi ojačali snage u Srbiji, Vrhovni štab NOVJ odlučio se na preusmeravanje iskusnih jedinica iz Sandžaka i istočne Bosne. U tom momentu, ove partizanske jedinice su već tri godine sprovodile gerilske akcije i učestvovale u borbama tokom šest neprijateljskih ofanziva.

Uvidevši da će dodatnim ojačavanjem partizanskih snaga nastati još veća pretnja po komunikacionu strukturu nemačke vojske, Felber naređuje opsežne akcije protiv NOVJ. Tokom leta, u saradnji sa nedićevcima i bugarskim snagama, nemačka vojska preduzima više ofanzivnih akcija protiv srpskih partizana, od kojih su najznačajnije uzastupne pod kodnim imenom "Trumpf" i "Halali". Takođe, nemačka Druga oklopna armija  sprovodi Andrijevičku operaciju u julu i Durmitorsku operaciju u avgustu 1944. godine, kako bi sprečili povezivanje partizanskih snaga sa juga i centralne Srbije, ali su jedinice NOVJ uspele da se oslobode pritiska i da početkom avgusta sa tri divizije prodru preko reke Ibar na istok, a početkom septembra sa Prvim proleterskim i Dvanaestim korpusom u zapadnu Srbiju.

Prevrat u Rumuniji i Bugarskoj

Pobeda Drugog i Trećeg ukrajinskog fronta Crvene armije nad nemačkom Armijskom grupom Južna Ukrajina 1944. godine izazvala je prevrat u Rumuniji, koja je sklopila primirje sa Sovjetskim Savezom i objavila rat Nemačkoj. Izbijanje Crvene armije na bugarsku granicu izazvalo je sličan razvoj i u Bugarskoj. Tako su nemački vitalni položaji u Srbiji postali izloženi udaru Crvene armije i bugarske vojske. Nemačka vrhovna komanda je bila prinuđena da formira odbrambenu liniju na istočnoj granici Jugoslavije. Radi potreba novostvorenog fronta i da se izbegne rizik od odsecanja, nemačka vrhovna komanda odlučila se na postepenu evakuaciju Grčke počev od 1. septembra 1944. Međutim, pokušaj blagovremenog prebacivanja  iz Grčke u Srbiju završen je neuspehom. Jedinice NOVJ zajedno sa savezničkim vazduhoplovstvom uništili su puteve, pruge i saobraćajnu infrastrukturu na glavnim pravcima.

Savezničko bombardovanje Beograda

U sklopu opsežnih vojnih operacija, savezničke vazdušne snage su tokom 1944. godine bombardovale nemačka uporišta u Beogradu i to u  aprilu, maju, junu, julu i poslednji put u septembru 1944. godine. Najopsežnije bombardovanje bilo je na sam Uskrs, 16. aprila 1944. godine. 

Tim povodom upućen je radiogramski izveštaj Londonu: "Prema pouzdanim obaveštenjima Vrhovne komande Jugoslovenske vojske, na Beograd je palo 1.457 bombi prvog i drugog dana pravoslavnog Uskrsa. Porušeno je ukupno 687 zgrada, a 20. aprila je u ruševinama pronađen 1.161 leš. Broj teško povređenih bio je 1.468",

Tokom bombardovanja Beograd, ozbiljno su oštećeni ili uništeni kako vojni, tako i civlini ciljevi. U bombardovanju su uništeni Zemunski aerodrom i fabrike aviona Rogožarski i Ikarus, ali i stambeni blokovi oko nje, brodogradilište, rafinerija na Čukarici, deo beogradske železničke stanice i oštećeni su mostovi na Savi i Dunavu. Iako su time značajno ugrožene nemačke snage, bombardovanje pijaca i porodilišta "Kraljice Marije" (današnja Studentska poliklinika u Krunskoj), Dečje bolnica i dispanzer, Bolnica za zarazne bolesti, Dom slepih, Ortopedskog zavoda, te domova za decu, i tada i sa ove vremenske distance, predstavlja preteranu i nepotrebnu upotrebu sile. Zbog ovoga se i danas vodi oštra diskusija ko je stajao iza samog bombardovanja i da li su civilni ciljevi bili namerno odabrani ili posledica lošeg poznavanja terena. 

Sa strateške strane, upravo ovi vazdušni udari, bili su uvod u Beogradsku operaciju. Iako praćena velikim žrtvama, sloboda je bila nadohvat ruke. 

Nastavak priče o oslobođenju Beograda u Drugom svetskom ratu pročitajte u našem Magazinu u sredu.