Danas putujemo u predgrađe. Ovde nemamo ostatke iz rimskih vremena, niti nove fontane, ni spomenike kulture, ali na opštini Rakovica se nalazi jedan od najdragocenijih spomenika prirodi na teritoriji Beograda. Miljakovačka šuma.

Ako niste stanovnik Miljakovca i okoline, sva je verovatnoća da u ovu šumu nikada niste kročili (a možda i nikada niste ni čuli za nju). Štaviše, većina Beograđana sa drugog kraja grada ne zna ni kako da dođe do Miljakovca. Ali po život Miljakovčana i njihove šume - najbolje je da tako i ostane.

Ako pokušate da izguglate njeno ime, doći ćete do informacije da se radi o park-šumi što je prilično daleko od istine. Iako je pre koje godine sređena trim staza na samom ulasku u šumu iz pravca Miljakovca 2 (a postoje još Miljakovac 1 i 3), veći deo je prilično divalj. U zavisnosti od toga kakva vrsta šetnje vam prija, isti ovaj ulaz će većini biti najprijemčiviji - staze su zemljane, široke i dobro utabane, čak i označene i povremeno oplemenjene klupicama (koje su mahom napravljene od dva panja i jedne daske, što doprinosi autentičnosti ambijenta). Na istom potezu nalazi se jedinstven "toponim" Beograda - groblje kućnih ljubimaca. Ako pak odaberete ulaze sa donje strane, sa Miljakovca 2 ili blizine zgrade opštine, ući ćete u lavirint uzanih staza i uzbudljivog terena sa velikim brojem uzbrdica ili nizbrdica, zavisno od toga iz kog pravca dolazite. Upravo ovde se nalazi tajna i vrlo ozbiljna staza za sankanje, strma i vijugava, koju lokalci poznaju kao "Smrtara".

Foto: Wikipedia / Snežana Negovanović - Na samom obodu šume nalazi se manastir Rakovica

Ako u ovaj deo šume dospete u rano leto, postoji mogućnost da će pojedine staze biti zakrčene od nabujale prirode. U samom dnu šume, upravo u blizini ovog ulaska teče Manastirski potok. Ime je dobio po obližnjem manastiru Rakovica, koji se nalazi na putu koji spaja Miljakovac i Resnik. Možemo reći - "daleka periferija", a autor ovog teksta može da ispravi grešku iz prvog pasusa, budući da je ovaj manastir sagrađen još u 14. veku i da su u njemu sahranjeni Todor Obrenović i srpski partrijarh Pavle, po svojoj ličnoj želji. Čitava porodica Obrenović je, počevši sa svojim rodonačelnikom Milošem bila veoma vezana za ovaj manastir i pomagala njegovo širenje i obnovu kroz decenije. Štaviše, uz maastir i dan danas postoji Konak kneginje Ljubice u kome je ona volela da provodi vreme kada bi joj trebao odmor od grada (a setimo se da je Rakovica tada bila ruralno mesto u blizii Beograda).

Dom za najbrže bube na svetu

Zeleno ostrvo okruženo naseljima se, sa njihovim porastom, tokom godina smanjivalo. Do pre dvadesetak godina, u šumi ste - u slučaju da ste dovoljno tihi i strljivi - mogli da sretnete i mladu košutu i još poneku zadivljujuću životinju koju je nemoguće sresti u gradskom okruženju. Premda se šuma prostire na 86 kvadratnih kilometara, za diverzitet vrsta je verovatno zadužena i neposredna blizina Avale, beogradske planine.

Danas nećete naleteti na Bambijevu porodicu, ali je Miljakovačka šuma i dalje dom za skoro 300 vrsta životinja. Više od polovine čine insekti, a zatim i ptice, vodozemci i manji sisari. Možda je zanimljivo spomenuti trčuljka, koji je poznat i kao tigar buba i najbrža životinja na planeti (shodno svojoj veličini)!

Foto: Wikipedia / MareBGD

Ipak - svakom šumom vlada drveće. Najzastupljenija vrsta u miljakovačkoj oazi je hrast, a zatim i cer, jasen, sladun, brest, lipa i mnogi drugi. Ako vas put nanese malo dublje u šumu, možda ćete stići i do "ostrva četinara", što je veoma zanimljiv prizor i osećaj za naše čulo mirisa. Iz listopadnog okruženja, koje povremeno prati i gusta trava i žbunje, ulazite u drugačiji svet, dublju hladovinu, manje prozračnu, pod nogama vam pucketaju otpale iglice sa drveća, a miris je oštriji i svežiji.

Od nicanja naselja Miljakovac 3, i premeštanja okretnice linije 48, ova staza se uzima za nezvanični obod šume. Ipak, pre nego što stignete dotle, možete naći i na skromne kućice sa manje ili više uređenim vrtovima, u kojima se i danas živi uz "smederevac" i kokoške i zečeve u dvorištu. Sa suprotne strane, šuma se završava izlaskom na Hram svetih apostola Vartolomeja i Varnave, sa ljupkim dvorištem u senci hrastova.