Mnoge ulice, naročito one centralne, svoj naziv su dobile nekakvim takoreći logičnim sledom: zbog važnog datuma iz istorije grada, ljudi koji su obeležili neku epohu, toponima iz bliže ili dalje okoline, i slično.

Međutim, mnogo je i onih ulica kojima znamo ime, prolazimo njima svakodnevno, ali nam nikad do kraja nije bilo jasno zašto se baš tako zovu. Često će se građani Beograda zapitati zašto se neka ulica zove po nekom engleskom, francuskom ili američkom književniku i kakve veze baš on ima sa Beogradom?

Iako to zvuči čudno, odgovor je veoma prost - osoba po kojoj je neka ulica u Beogradu dobila ime, čak i ne mora da bude značajna samo za Beograd i Beograđane. A evo i zašto: 

Šta kaže zakon

Kada su u pitanju kriterijumi za davanje naziva ulica, osnovne smernice daje zakon Republike Srbije koji se tiče kriterijuma za imenovanje ulica, trgova, gradskih četvrti, zaselaka i drugih delova naseljenih mesta na području gradskih opština. Njime se odluka o imenovanju ulica prepušta samim naseljenim mestima.

Odluka o utvrđivanju naziva ulica i trgova na teritoriji grada Beograda objašnjava da se nazivi određuju prema nekim univerzalnim vrednostima i univerzalnim značenjima, onim koji mogu da se primene zapravo na sve opštine koje se nalaze na teritoriji naše zemlje.

Sličan princip se uglavnom primenjuje i u ostalim evropskim zemljama i gradovima. Koriste se imena uticajnih ličnosti, nazivi bitnih istorijskih i geografskih obeležja, kao i političkih, etnoloških itd.

Naziv ulice ne može da nosi ime žive osobe, a takođe, da bi neka osoba mogla da uđe u izbor za imenovanje ulice, mora da prođe minimum tri godine od njene smrti. 

Foto: Pavle Kaplanec

Generali, vladari, pisci, naučnici i književni likovi 

Ukoliko se za naziv ulica i trgova želi uzeti ime osobe, onda je jedan od kriterijuma taj da se koriste imena ličnosti koje su bile značajne za osnivanje i razvoj srpske države. Zato imamo ulice nazvane po srpskim vladarima i članovima njihovih porodic, poput ulice Kralja Milana, Kneza Mihaila, Kneginje Zorke, Bulevar kralja Aleksandra, despota Stefana, ...

Prilikom odabira imena u izbor ulaze i ličnosti iz domaće istorije, koji su na drugačiji način ostavili traga poput naučnika, pisaca, pesnika, kompozitora, ličnosti koje su se zalagale za razvoj nauke, pismenosti, umetnosti. Tako su u našem gradu dobro poznata imena ulica Bulevar Mihajla Pupina, Mokranjčeva, Nušićeva, Đure Jakšića, Milunke Savić i slične.

Ličnosti koje nisu bili srpske nacionalnosti, a imale su uticaj na zemlju i doprinele su međunarodnoj afirmaciji srpskog naroda takođe imaju svoju ulicu u gradu. Ipak, one su na neki način imale dodirnih tačaka sa gradom ili samom državom, tu su živeli, delali, stvarali, ili su pisali o Srbiji i voleli je. Takve ulice su ulice Tadeuša Košćuška, Šafarikova, Venizelosova, Mis Irbijrve, Rige od Fere, Poenkareova, Admirala Geprata, Bajfordova (šuma), Bajlonijeva (pijaca)...

Konačno, tu su i one ličnosti za koje nam baš i nije jasno koja je njihova veze sa gradom, ili našom zemljom. Zakon kaže da osoba ne mora da bude zaslužna za lokalni, nacionalni razvoj, već to ide do svetskih razmera. Izuzetan je broj matematičara, raznih naučnika, umetnika, a ponajviše pisaca, koji su zadužili zapravo celu svetsku populaciju i ostavili trag na istoriju kompletnog ljudskog roda. Takve ličnosti nose velike zasluge, bile one svakome od nas manje ili više poznate. Stoga, i ulice u Beogradu nose nazive najrazličitijih ličnosti koje su doprinele čitavom svetu, pa postoje ulice Samjuela Beketa, Golsvordijeva, Mušickog, Mihaila Bulgakova, Don Kihotova...

Kad naziv ulice nije ime osobe

Imena ulica, trgova i drugih delova gradske četvrti mogu biti i neki događaj, datum iz istorije, nauke, kulture ili pak toponim. Svi ovi nazivi su na neki način takođe obeležili istoriju zemlje, i bili su prekretnica u njenom daljem razvitku. Ulice 27. marta, Takovska, Kosovska, Svetogorska, Matice srpske, Trg republike su primeri da naziv ne mora biti samo ime osobe.

Foto: Milena Arsenić

Otkud neko ime ulice baš u nekom delu grada

Zakon kaže da se pri imenovanju novih ulica treba držati principa uzimanja srodnih imena u okviru jedne oblasti, područja naselja, kako bi ulice međusobno na toj teritoriji činile jednu celinu. Uzimaju se imena ličnosti koje su delale u istoj oblasti nauke, ili su istog porekla, ili su bili iste struke. Ukoliko nisu nazivi osoba u pitanju, takođe se grupišu na određenoj osnovi, recimo nazivi reka, oblasti...

Na primer, još u 19. veku odlučeno je da se oko Kalemegdana grupišu ulice prema imenima vojskovođa iz Prvog srpskog ustanka, što možete pronaći u našem tekstu o Uzun Mirku i njegovoj ulici.

U Zemunu su u Gornjem gradu davana imena po toponimima iz SFRJ, pa tako tamo imamo ulice kao što su Krajiška, Bačka, Kordunaška, Lička, Ohridska, Zagorska....

Ko može da predloži naziv ulice i kako

Organ koji pokreće postupak za imenovanje ulice ili promenu naziva jeste Komisija za spomenike i nazive trgova i ulica Skupštine grada Beograda.

Oni samo sprovode predloge, ali svaki građanin može pokrenuti taj postupak svojom inicijativom.

Prva Komisija za imenovanje ulica sastavljena je 1864. godine. Kako je pisalo u beogradskom listu "Vidov Dan" od 8. februara te godine, Komisiju su činili: "Atanasije Nikolić, penzionisani pomoćnik Ministarstva unutrašnjih dela, Vladimir Nikolić indžinirski kapetan i ađutant štaba stajaće vojske, jedan indžinir koga će odrediti Ministar građevina i jedan građanin koga će odrediti opština". 

U Policijskom glasniku iz 1909. godine na ovu temu pisalo je:

"...Kada je jedna ulica potpuno gotova, kaldrmisana i snabdevena vodovodom i kanalizacijom, onda se pristupa njenom krštenju. Davanje imena ulicama pripada vladaocu, a predlog o tome čini opštinski sud preko policije, starajući se da se pri izboru imena budi nacionalna svest kod naroda."

Danas predlog koji se daje mora u sebi da sadrži obrazloženje kao i biografiju, ukoliko je u pitanju ličnost. Takođe, neophodno je u njemu precizirati od kog do kog broja ulice se predlaže dat naziv.

Ukoliko građani sami ne daju predlog za ulicu koja još uvek nema svoj naziv, onda predlog Skupštini daje sama Komisija.

Jedan naziv može nositi i više ulica, trgova, ali samo ako se ne nalaze na istoj opštini, što predstavlja objašnjenje za dve Dušanove ulice u Beogradu: jedna se nalazi na Dorćolu, dok je druga u Zemunu. 

Foto: Milena Arsenić

Zašto se menjaju nazivi ulica? 

Svaka vlast je za sebe imala određene ideologije kojih se držala, pa su shodno tome i imenovali ulice. Česta promena naziva ulica, trgova, gradskih četvrti nije dobra za opštinu ili grad, ali se dešava kada čelnici žele da otklone svaku tačku koja se odnosila na prethodnu vlast i njihove ideološko-političke i propagandne delatnosti. Takođe, stari nazivi ulica se ponekad i vraćaju, zarad očuvanja kulturno-istorijskog identiteta jedne nacije.

Kada dođe do promene naziva, građani ne moraju menjati svoja lična dokumenta zbog toga, ili je njihova zamena besplatna, što zavisi od odluke opštine, grada, i na kraju, države. 

Nazivi u jednom gradu sa nama srastaju isto kao i zgrade i kuće u kojima živimo i radimo. Zato oni treba da budu tipični, simbolični i reprezentativni. Na kraju, oni zapravo predstavljaju grad za sebe, i celu naciju na neki način stavljaju u određeno svetlo. Zasluge građana jednog grada treba da se poštuju, veličaju i na neki način posthumno obeleže, čineći toj ličnosti čast. Ovako će ostati u istoriji zapisani, zabeleženi i dostupni svim ljudima koji kroz jedan grad kroče.