(Gospodar Jevremova 21)

Zgrada u kojoj se nalazi muzej važi za jednu od najstarijih očuvanih stambenih zgrada u gradu. Izgradio ju je bogataš turskog porekla u 18. veku, verovatno defeterdar (upravitelj riznice), čije ime nije sačuvano do danas. Strukturalno je čine dve zasebne celine: selamluk za muškarce i Harem za žene, oba sa sopstvenim ulazima i stepeništima. U vreme izgradnje kuća je važila za veoma raskošnu i jednu od retkih u to vreme koje su imale gornji sprat. Izgrađena je u balkanskom stilu, sa pravougaonom osnovom, erkerima spolja i orijentalnom podelom (selamluk-harem) u unutrašnjosti. Od velikog zida koji je nekada opasavao dvorište danas je očuvan samo deo kraj ulazne kapije. Kuća je više puta menjala namenu i vlasnike dok posle oslobođenja grada 1806., Dositej Obradović nije u ovoj zgradi osnovao Veliku školu, koja je u to doba bila ekvivalent današnjeg univerziteta. Prvu generaciju činilo je skromnih 30 učenika, a među njima bio je i Vuk Karadžić.

Foto: 011info

1949. godine zgrada je pretvorena u Vukov i Dositejev muzej koji danas ima stručnu biblioteku i čitaonicu. U prizemlju je odsek posvećen Dositeju Obradoviću dok je gornji sprat rezervisan za izložbu o životu i radu Vuka Karadžića. Vukova zbirka je starija i potpunija od Dositejeve, započeta još krajem 19. veka kada je njegova kćerka Mina poklonila svu njegovu zaostavštinu Kraljevini Srbiji. Ova kolekcija je takođe bila prva zbirka za koju je Narodni muzej u celini štampao stručni katalog („Opis stvari Vuka Stefanovića Karadžića“) koji je objavljen 1900. godine. Vukova kolekcija je prvo izlagana u Narodnom muzeju, u okviru njegove spomen-sobe a kasnije i u okviru Istorijskog odeljenja muzeja. Za vreme austrijskog bombardovanja 1915. pogođena je zgrada muzeja koja je tada, a i za vreme okupacije pretrpela oštećenja i deo zaostavštine je nestao ili je uništen. Danas zbirka sadrži Vukove lične i porodične predmete, portrete, prva izdanja njegovih dela i slično.

Što se tiče ličnih stvari i rukopisa Dositeja Obradovića veliki deo je uništen 1813. u požaru a ostatak je otišao na razne strane zemlje te ih je bilo teško sakupiti za muzej. Između ostalog, pronađene su knjige u manastirskoj biblioteci Hopova u Irigu iz godina kada je Dositej tu boravio. Na jednoj od njih se nalazi čak i originalni zapis kojim je Dositej označio knjigu kao pročitanu. Slično tome najveći deo njegove zbirke se zasniva na likovnim prilozima, arhivskoj građi, njegovoj prepisci, delima i slično.

Sama zgrada muzeja nalazi se u jednom od najstarijih delova Beograda i po svom arhitektonskom obliku zajedno sa Bajrakli džamijom i Šeih-Mustafinim turbetom stoji kao svedočanstvo turske vlasti u Beogradu. 

Zdanje muzeja je zaštićeno kao kulturno dobro od velikog značaja zahvaljujući svojoj arhitektonskoj i istorijskoj vrednosti. Pored bogate izložbene delatnosti ovde se takođe odvija i delatnost naučno-istraživačkog karaktera, vezana i za dvojicu velikana kao i za period u kome su živeli i stvarali. Od 1958. godine izlazi i godišnjak muzeja „Kovčežić“ u kome se objavljuje građa i naučni prilozi kao rezultat naučno istraživačkog rada muzeja. 

Radovi na sanaciji i restauraciji, kao i adaptaciji zgrade muzeja otpočeti su 2011. godine kada su implementirani standardi moderne muzeološke prakse čuvanja i izlaganja a postavka obnovljena i osavremenjena. Po završetku radova u decembru 2012. godine, svečano je otvorena nova postavka 24. decembra 2012. godine.

 

Ukoliko želite da saznate nešto više o nastanku Velike škole i Beogradskog univerziteta, pogledajte naš tekst Velika škola protiv slepote uma