Konak kneginje Ljubice jedan je od najreprezentativnijih sačuvanih primera građanske arhitekture prve polovine 19. veka u Beogradu, sagrašen u periodu od 1829-1830. godine. Prema zamisli kneza Miloša, trebalo je da ima dvojaku namenu, da bude stan njegove porodice, kneginje Ljubice i sinova Milana i Mihaila, a u isto vreme i dvor za rezidenciju. Izgrađen je po idejama i pod nadzorom Hadži-Nikole Živkovića, pionira srpskog neimarstva.