Beše to 1834. godine kada je ukinut feudalizam u Srbiji i kada je knez Miloš Obrenović naredio da se popišu sve muške glave i domaćinstva, kako bi se, između ostalog, napunila i kasa kroz naplatu poreza. Srbija je premašila million stanovnika 1859. godine, a u ne tako davnoj prošlosti, imala je i gotovo devet i po miliona stanovnika.

Od 1. do 31. oktobra ove, 2022. godine država je “namerena” da uradi jedan veliki posao – popis stanovništva. Biće angažovano 15 000 popisivača, stotine edukatora koji će te popisivače obučiti kako bi nepogrešivo upisali podatke, a sve da saznamo koliko ljudi sada živi u Srbiji… i još po nešto.

Tradicija organizacije i sprovođenja popisa u Srba, kako se ističe na sajtu Republičkog zavoda za statistiku, ima dugu tradiciju. Pomenuti iz 1834. imao je i karakteristike, za ono vreme, detaljnog savremenog popisa, a zapisano je da u Srbiji živi 678 192 stanovnika, a popisivan je i broj kuća, njiva, vinograda, livada. Knez Miloš je odmah nakon Prvog srpskog ustanka 1815. godine izdao naredbu da se popišu oženjeni muškarci koji moraju plaćati porez i dečaci stariji od 7 godina za plaćanje harača. Po principu, “čist račun, duga ljubav”, sem što ljubavi i baš nije bilo. Despotska Miloševa vladavina, za koju su mnogi tvrdili da je bila i gora od Turske, pa je znalo doći do negodovanja naroda i pobuna. Nakon Drugog ustanka, organizovan je novi popis. Te 1818. godine zapisano je da je u 12 nahija bilo 1 395 naselja. Precizno je popisano da u 51 344 kuće živi 115 000 domaćina koji su dugovali harač.

Od tog „popisa ljudstva“ pa do Prvog svetskog rata popisi su, u proseku, sprovođeni skoro na svakih pet godina, što svedoči o vrlo dinamičnom istorijskom razdoblju, koje je nametalo potrebu za čestim snimanjem promena teritorijalnog rasporeda i sastava stanovništva, kao i ekonomskih dobara, a naročito u oslobođenim krajevima. Stoga, podaci tih ranih popisa i danas imaju izuzetan istoriografski značaj”, ističe se na stranama sajta statističkog Zavoda. Između 1. i 2. Svetskog rata dvaput je popisano stanovništvo. Onaj iz 1921. godine evidentirao je 4 781 446 stanovnika, a popis 1931. godine pokazuje porast broja stanovnika za deset godina od gotovo million i popisano je 5 675 567 stanovnika. Treći, planiran za 1941. godinu, nije realizovan zbog izbijanja najkrvavijeg sukoba u istoriji planete, Drugog svetskog rata. Na stranicama Zavoda za statistiku piše i o organizovanju tzv. ”skraćenog popisa” po završetku svetskog sukoba. Naime, kako bi se u najkraćem roku prikupili podaci o razaranjima koja su se graničila sa pustošenje, te pripremi zahteva za naknadu ratne štete od međunarodnih organizacija u Jugoslaviji izvršen je popis 1948. godine. Prvi potpuni posleratni popis sačinjen je 1953. godine. Svetska organizacija Ujedinjenih nacija izdala je članicama preporuke o popisu i sprovođenju popisa stanovništva. Po tim preporukama  popisi su urađeni 1961, 1971, 1981. i 1991. godine. Naredni popis  je bio u aprilu 2002. godine, pritom samo u centralnoj Srbiji i Vojvodine. Poslednji popis stanovništva izvršen je 2011. godine.

Stanovništvo u Srbiji za poslednjih 200 godina

Na sajtu Zavoda za statistiku, demografska kretanja moguće je posmatrati i kroz popise stanovništva. Tako je prvi moderan popis realizovan 1866. godine kada je popisano 1 216 219 stanovnika. Srbija je prvi popis uradila na osnovu zakona 1884. i popisano je 1 901 336 osoba. Godine 1910. uvedena je po prvi put “popisnica” preko koje je tada popisano gotovo tri miliona ljudi. U brošuri “Popis stanovništva u Kneževini Srbije 1815-1882” navedeno je da je 1834. godine popisano u Beogradu i okruzima 678 192 stanovnika. Slede popisi 1841. i 1844. koji se smatraju nepotpunim jer nije popisano stanovništvo Beograda. Oba popisa su sprovedena po nalogu kneza Mihaila. Inače, beše to vreme kada je Požarevački okrug bio mnogoljudniji od Beogradskog. U Požarevačkom je bilo 98 927, a u Beogradskom 48 001 stanovnik. Jovan Gavrlilović u svom “Geografsko statističkom rečniku Srbije” beleži da je 1844. godine popisano “825 783 Srba i  15 161 Turaka. U Srbiji je tada živelo i 1 368 Jevreja, 900 stranaca i 6 074 Cigana, ukupno 849 286 duša”. Gavrilović beleži i da je u Kneževini Srbiji bilo 433 000 žena, 180 196 oženjenih i 279 119 neoženjenih muškaraca i 7 468 stranaca. Posleratni popisi evidentiraju da je 1948. u Srbiji bilo 6 527 583 stanovnika, 1953. godine 6 978 119 žitelja. Sledećeg popisa obavljenog 1961. godine Srbija je brojala 7 641 962 stanovnika, a deset godina zatim gotovo osam i po, da bi 1981. godine broj stanovnika Srbije bio 9 313 686 stanovnika. Srbija po popisu 1991. ima 7 576 837, a 2002. broj stanovnika brojao je 7 498 001 i to bez Kosova i Metohije. Bez sprovedenog popisa u južnoj srpskoj pokrajini poslednji popis 2011. godine pokazao je da je broj stanovnika iznosio 7 186 862.

Popisi kao temelj za demografska i druga istraživanja

U zavisnosti od prikupljenih podataka, odnosno odgovora na zadata pitanja, može se pratiti i istorijat Srbije. Prvi popisi obavljeni su u kneževini i do proglašenja Kraljevinom 1882. godine, na čelu zemlje bile su dinastije Obrenović i Karađorđević. Popisima su postale dostupne informacije o popisanim porodicima, muškim i ženskim “glavama”, bračnom stanju popisanih, zanimanja, do onih sposobnih za vojsku.

Prvi popis stanovništva na teritoriji Srbije bio je u Kneževini Srbiji 1834. koji je pokazao da 678 192 živi u Kneževini. Poslednji iz 2011. pokazao je da Republika Srbija ima 7 253 862 stanovnika. Pripreme za sledeći popis, koji će se održati ove, 2022, godine s početkom od prvog oktobra, su u punom toku. On će, pored ostalog, odgovoriti na pitanje – “koliko nas ima?”