Srpsko privredno društvo "Privrednik" osnovano je 1897. godine u Zagrebu. Osnivač ove prosvetno-privredne, slobodno možemo reći, institucije bio je Vladimir Matijević. Matijević je bio bankar i veletrgovac sa konkretnom idejom, da ulažući u obrazovanje mladića, pomogne ekonomskom jačanju srpskog življa sa teritorije Austrougarske, a kasnije i u matici. Svoje značajno bogastvo usmerio je na osnivanje Srpske banke 1895. u Zagrebu, i štedno-kreditnih zadruga, koje su dale finansijsku potporu humanitarnom društvu "Privrednik".  U periodu između dva rata, Društvo "Privrednik" je preseljeno u Beogradu. 

 Foto: Srpsko privredno društvo "Privrednik"

Poznati dobrotvori

U svakom, pa i tadašnjem društvu, avangardu je činio tzv. srednji sloj. Shvativši da je ekonomsko jačanje preduslov za formiranje tog srednjeg sloja društva, a srpsko stanovništvo tih krajeva ni malo lako nije živelo pod Austro-ugarima, jer su uglavnom bili siromašni i obespravljeni, u rad "Privrednika" uključuju se svi viđeniji Srbi tog vremena: od Paje Jovanovića, preko trgovaca Koste Mirosavljevića, Svetozara Gođevca, Avrama Filipovića, te velikoposednika Lazar Dunđerskog i Branka Lađevića. Takođe, formirani su i Fondovi Isidora Dobrijevića, Mihaila Pupina, Lazara Bačića, Nikole Tandžurića i Sretena Pilavljevića. U one koji su se uključili u rad "Privrednika", treba ubrojati i direktora fabrike "Bata" Tomu Maksimovića, te Nikolu Teslu. Svi oni su se okupljali oko ideje - "Najveće je dobročinstvo dati čoveku poštena rada i zarade".

Od samog osnivanja, Društvo je imalo vrlo aktivnu delatnost. Cilj je bio svim voljnim dečacima i mladićima pronaći majstora, kod koga će tokom četiri godine školovanja, steći dovoljno znanja za samostalno obavljanje posla i otvaranje sopstvene radnje. Takođe, pošto su uglavnom u pitanju bili dečaci iz siromašnih porodica, "Privrednik" je na sebe obezbeđivao obavezu pomaganja pitomaca i posle svršenog školovanja, dajući im povoljne kredite za otvaranje radnji uz tri žiranta i posle navršene 24 godine. Uslovi za prijem su bili strogi. Dečaci uzrasta 12 do 15 godina, morali su da svojeručno napišu molbu, da budu fizički i psihički zdravi, visoki najmanje 130 centimetara, da znaju da pišu i računaju, te da budu dobro vaspitani. Kada bi kandidat bio primljen, postajao bi Privrednikov pitomac, koji je dobijao "Mali zbornik", koji je sadržao uputstva za dalje školovanje i ponašanje. Ovde se briga "Privrednika" nije zaustavljala, pošto su inspektori jednom godišnje obilazili šegrte kako bi utvrdili da li su ispoštovani svi uslovi ugovora sa majstorom, što ne čudi, pošto su uslovi života i rada šegrta krajem 19. i početkom 20. veka bili izuzetno loši. Ukoliko majstor nije vodio računa o dobrobiti pitomca, ugovor je raskidan. 

U prvim godinama rada Društva, primani su samo dečaci iz Austrougarskih krajeva, da bi se od 1904. godine primale i devojčice, a od 1908. godine delovanje prošireno i na pitomce iz Srbije i drugih krajeva gde su živeli Srbi. Do Prvog svetskog rata, pretpostavlja se da je "Privrednik" vodio računa o 10.500 pitomaca, ali ovu brojku treba uzeti s rezervom, pošto je Privrednikov dom u Zagrebu stradao tokom demonstracija 1914. godine. 

Foto: "Pravda", 29.06.1931. - Osvećenje temelja budućeg Šegrtskog doma

Međuratna aktivnost i preseljenje u Beograd

Po završetku Prvog svetskog rata i posle ujedinjenja, "Privrednik" već 1919. godine obnavlja aktivnost u Zagrebu. Već 1922. godine kralj Aleksandar I, prihvata na sebe pokroviteljstvo nad Društvom, i ono se 1923. godine seli u Beograd, sa sedištem u zgradi Društva za odgoj i zaštitu dece u Studeničkoj ulici 62. Tri godine kasnije, seli se u zgradu Doma Privrednika u Krunskoj 5 (danas ne postoji), da bi posle uslišene molbe, 28. juna 1931. godine bio položen kamen temeljac za izgradnju Šegrtskog doma Vladimira Matijevića, koji se nalazio u produžetku placa, ali sa adresom Lazarevićeva 6. Šegrti-pitomci, useljavaju se uskoro u moderni internat, koji će, na predlog uprave "Privrednika", postati i sedište Sokolske župe Beograd VII, kojoj će svoje vežbe sprovoditi u velikoj gimnastičkoj sali Šegrtskog doma. Pored sportskih delatnosti, u zgradama Privrednikovog doma i Šegrtskog doma, održavana su i predavanja, dobrotvorni balovi i druge ativnosti. 

Zbog svetske ekonomske krize, i samo Društvo pretpelo je veliki udarac krajem dvadesetih godina, ali je aktivnost uspešno nastavljena posle 1935. godine. Takođe, zbog opadanja broja pitomaca iz oblasti Vojne krajine, 1931. godine obvoljeno je predstavništvo u Zagrebu. Postajući razne zanatlije i trgovci, štićenici Privrednika, ukupno njih više od 43.000 hiljade odškolovanih do Drugog svetskog rata, postali su  je temelj pojave srednjeg sloja, privrednika koji su svojim radom realizovali osnovni preduslov za ekonomski, društveni, kulturni i svaki drugi preporod srpskog naroda pod. Tako je i značajan broj srpskih porodica velikim koracima zakoračio iz siromaštva, a pitomci "Privrednka" imali su epitet "elitnih preduzetnika", jer su ih vodila načela "Rad, štednja, čestitost".

Pored školovanja pitomaca, Društvo je otišlo i korak dalje: 1898. godine počinje da izdaje list "Privrednik", u kome se piše o temama vezane za poljoprivredu, zadrugarstvo, trgovinu, privredu uopše. U to vreme pokretao je i niz životnih pitanja: društvene, prosvetne, moralne i zdravstvene teme bili su stalni sadržaji. Časopis je prvobitno izlazio u Zagrebu, da bi posle 1923. godine, bio štampan u štampariji "Privrednika" u Beogradu. 

 Foto: Srpsko privredno društvo "Privrednik" - Zgrada Srpske banke u Ilici 7, Zagreb

Značajno bogatstvo

A ovakve rezultate omogućili su članovi "Privrednika", kojih je između Prvog i Drugog svetskog rata bilo i 10.000. Društvo je u tom dobu imao značajan kapital u nekretninama, u vrednosti preko 8 miliona dinara, fondovima 10,5 miliona dinara, te na bankarskim računima 3,5 miliona dinara. Za ono vreme ogroman kapital, koji je dobrim gazdovanjem "Privrednika" u punoj meri ostvarivao svoj cilj. Treba napomenuti da su brojni trgovci i viđeniji građani osnivali zadužbine pri Društvu, iz kojih je finansiran dalji rad.

Društvu je tri puta bio zabranjivan rad: 1914., 1941. i 1947 godine, kada je "Privrednik" državnim dekretom ukinut, a celokupnu njegovu nepokretnu imovinu preuzela je država.

Privrednik danas

Decembra 1993. godine u Zagrebu dolazi do obnovljanja rada Srpskog privrednog društva "Privrednik". Nakon 46 godina, "Privrednik" se vratio svojim izvornim vrednostima kroz "Fond Vladimir Matijević" koji stipendira, ovog puta, učenike i studente kako bi povećao privredni potencijal seoskih područja gde pretežno živi srpski živalj. Pokrenuto je i štampanje lista "Privrednik", koji izlazi svakog prvog petka u mesecu.

Te iste 1993. godine, obnovljen je rad "Privrednika" i u Republici Srbiji, ali ovaj put u Novom Sadu, gde se osniva  Zadužbina i humanitarno Srpsko privredno društvo - Fondacija "Privrednik".  2010. godine potpisan je dokument o saradnji  Zagrebačkog i Novosadskog društva, kojim je definisano da novosadski "Privrednik" preuzima sva prava i obaveze "Srpskog privrednog društva Privrednik" osnovanog 1897. godine u Zagrebu i to na teritorijama Republike Srbije i Republike Srpske, a zagrebački "Privrednik" prava i obaveze na teritoriji Republike Hrvatske.

Danas jedna ulica u beogradskom naselju Borča nosi ime Privrednikovih pitomaca.