Mada ime sugeriše da je u pitanju zdanje izgrađeno posle Drugog svetskog rata, u pitanju je nešto starija građevina. Podignut tridesetih godina XX veka, ova zgrada kulturno-sportske namene, poznata još kao Sokolski dom, jedan je od reprezentativnih radova poznatog srpskog arhitekte Momira Korunovića.

Sokoli sleću u Obrenovac

Sokolski pokret nastao je šezdesetih godina XIX veka u Češkoj na inicijativu Miroslava Tirša i Jindriha Fingera. U osnovi pokreta nalazila se ideja o vaspitanju članova kroz spoj telesnog, duhovih i nacionalnog odgoja, uz poštovanje principa morala, etike i demokratije. Pored naglašene nacionalne crte, ovaj pokret ubrzo je pobrao simpatije i ostalih slovenskih naroda koji su se nalazili pod tuđinskom vlašću. Kroz širenje ideja panslavizma, sokolstvo dolazi i do Srbije, gde je 1892. godine ranije gimnastičko društvo koje je osnovao Steva Todorović, preimenovano u „Beogradsko gimnastičko društvo Soko“.

Mada je sokolstvo bilo popularno u Kraljevini Srbiji, sa stvaranjem nove države Srba, Hrvata i Slovenaca ovaj društveno-sportski pokret doživljava pravi uzlet. Sokolske matice niču po gotovo svim mestima, a prati ih i izgradnja posebnih objekata za potrebe telovežbi i druženje članova. Jedan od najpoznatijih graditelja sokolskih domova bio je arhitekta Momir Korunović, poznat po svom nacionalnom stilu koji je u projektima i fasadama zdanja preslikavao detalje srpskih srednjovekovnih manastira i narodne umetnosti.

Dom palih ratnika

Ideja da se u Obrenovcu podigne dom u kome će biti odata pošta stradalima u oslobodilačkim ratovima, rodila se 1927. godine. Ideja je bila da se podigne zgrada koja će služiti kako za smeštaj sokolske matice, tako i za potrebe raznih kulturnih i humanitarnih društava, dok je jedan deo bio namenjen za potrebe gimnazije i zanatskih škola.

Prikupljanje novca počelo je iste godine, a već sredinom jula 1928. godine beogradska „Pravda“ donosi vest da je položen kamen temeljac za izgradnju Doma palih ratnika.

Impozantno zdanje završeno je četiri godine kasnije i sastoji se iz dve zgrade. U prvoj se nalazi velika svečana sala, sa pozornicom i galerijom. Sala je imala višestruku namenu. Bila je namenjena za sokolske zborove, ali i za sve druge kulturne, društvene i privredne skupove. U njoj se održavaju prvi balovi, poljoprivredni sajmovi, dobrovoljne zabave humanitarnih društava. Da se zaista radi o domu posvećenom palim borcima, ukazuje niz mermernih ploča postavljenih između visokih prozora. Na prve dve se nalaze imena stradalih rodoljuba u radovima 1912-1918, zatim ploča sa imenima žrtava Drugog svetskog rata i antifašističke borbe, tabla sa imenima osnivača, dobrotvora, istaknutih članova društva posvećena kralju Aleksandru I, i na kraju tabla koja nosi spomen na obnovitelje Sokolskog doma.

Druga zgrada nešto je skromnija i povezana je prolazom sa prvom. U njoj su bile smeštene učionice čak tri škole – zanatsko trgovačke, ženske i gimnazije.

Da se zaista radi o Korunovićevom delu govore kako ukrasni detalji unutrašnjosti, tako i dve kule koje upotpunjuju spoljašnost zdanja u prepoznatljivom nacionalnom stilu. Pored toga, nad glavnim ulazom nalazi se i okrugli medaljon izrađen u mozaiku sa prepoznatljivim simbolom društva – sokolom koji u kandžama drži tegove i natpisom „Sokolsko društvo Obrenovac“.

Foto: Wikipedia - Andrija1234567

Obnova Sokolskog doma

Posle Drugog svetskog rata interesovanje za sokolstvo pada. Zdanje, pak, i dalje donekle zadržava svoju funkciju. U prvo vreme postaje dom sportskog društva „Partizan“, a zatim i Opštinskog fudbalskog saveza. Početkom osamdesetih godina XX veka, dom gubi na značaju. Kulturne i obrazovne institucije se sele u novosagrađeni Dom kulture, a stari se prepušta na korišćenje OŠ „Jovan Popović“.

Zub vremena i decenije nebrige čine svoje. Od blistavog doma sporta i kulture, Sokolski dom postaje ruglo i stecište problematičnih sugrađana. Tek početkom novog veka, a zahvaljujući inicijativi obnovljenog Sokolskog društva Obrenovac i starešini Brani Jovanoviću, dom dobija staru funkciju i ponovo dobija stari izgled. Nažalost, ovo zdanje bilo je i žrtva poplava koje su zadesile Obrenovac 2014. godine. Srećom, zahvaljujći razumevanju Ministarstva rudarstva i energetike i uprave i radnika Termoelektrane „Nikola Tesla“, zgrada je obnovljena i vraćen joj je njen blistavi beli izgled, a u svečanoj sali ponovo su počele da se održavaju brojne sportske, umetničke i kulturne manifestacije.